Berk Alganoğlu- Portekiz

Merhabalar, ben Berk ALGANOĞLU. Yaklaşık 7 ay önce Avrupa Gönüllü Hizmeti (AGH) Projesine katılmak üzere gittiğim Portekiz’in Coimbra şehrinden döndüm ve AGH ile ilgili deneyimleri sizlerle paylaşmak istiyorum.

Öncelikle AGH farklı deneyimler yaşamak isteyen, aktif ve girişimci gençler arasında oldukça yaygınlaştı. Bana göre böyle güzel bir fırsat ve deneyimi her gencin yaşaması gerekir.

Geldik Portekiz’e… Benim Lizbon Havaalanı’ndan Coimbra’ya gitmem lazım, ne yap
acağım! Kaldık mı havaalanında! Portekizce de bilmiyoruz ki şimdi? Yarım olan İngilizcem ile metroyu buldum ama bizim buradaki metroyla ilgisi yok 45 hattan oluşan muhteşem gelişmiş metrosunda kayboldum. Yaklaşık 1 saat doğru hatta binmek için uğraştım. Sonunda 2.5 saat süren yolculukta Coimbra’ ya ulaştım. Ben çok şanslı olduğuma inanıyorum çünkü çalıştığım kurum beni tren istasyonundan alıp evime kadar götürdü.

6 aylık süreç başlamıştı. Çalıştığım yer çok eğlenceliydi, 10-16 yaşlarındaki gençlerle sürekli projeler geliştirip birlikte çalıştaylar yaptık. Benimle birlikte AGH Projesi’ne katılan toplam 8 kişiydik. Herkesin farklı bir projesi vardı ama zamanımızın büyük çoğunluğunu birlikte geçiriyorduk. İlk 2 ay gerçekten çok zorluk çektim bir masada herkes muhabbet ederken ben İngilizcemin yetersiz olduğunu düşünerek hiç konuşmadım. Herkes söylerdi de inanmazdım her şey bir anda başlıyor diye… 2 ay sonunda konuşmaya başladım, hatta bir süre sonra arkadaşlarımın yanlışlarını düzeltmeye başlamıştım. İngilizcemin üstüne biraz Portekizce biraz da İspanyolca ekledim.

Benim için en zorlu süreç tek başıma yaşayıp temizlik, çamaşır ve yemek yapmaktı. Daha önceden tek başıma yaşamadığım için biraz zorlandığımı söyleyebilirim. Bulaşık yıkamamak için plastik tabak, çatal kullanıyordum.

Avrupa’da Türklere gerçekten bayılıyorlar bunu fark ettim. Deneyimlerim gitmeden önce bu konuda duyduğum birçok şeyi haksız çıkardı. Portekizliler ve çalıştığım yerdeki insanlar gerçekten çok yardımseverdi. Kendi çocukları gibi ilgilendiler, yeri geldi hasta olduğumda hastaneye bile götürdükleri oldu. Gerçekten çok misafirperver ve yardımseverler. Bizim milletimize hem huy hem de dış görünüş olarak çok benzedikleri için yabancılık çekmedim.

Dönme tarihim yaklaştıkça zaman çok hızlı geçmeye başladı. Tam çevremdeki insanlarla iyice kaynaşmaya ve çalışma ortamımda daha çok keyif almaya başlamıştım ki bir anda Türkiye’de bul dum kendimi. Şuan Uruguay’dan Estonya’ ya kadar yaklaşık 12-13 ülkede arkadaşlarım var ve hepimiz farklı kültürlerden geldiğimiz için çok şey öğrendik ki birbirimizden. 6 aylık süre sonunda Portekiz’deki evimden ayrılmak zor gelmişti fakat Türkiye’deki evimi ailemi arkadaşlarımı da gerçekten özlemiştim. Kısacası benim için çok güzel bir tecrübe oldu. Yaşar Üniversitesi’ ne ve bana destek olan herkese çok teşekkür ederim.